आज प्रभादेवी भागात आमच्या एका कस्टमर कड़े एका प्रेझेंटेशनसाठी जायचे होते. नेहमीप्रमाणे मी लोकल ट्रेनने वडाळा रेलवे स्टेशनला उतरलो आणि एक ओला (शेअर) बुक केली. सवयीप्रमाणे ड्रायव्हरचा नंबर आला की लगेच फोन लावला. खुपदा क़ाय होते की बुकींगचा मेसेज येतो तेव्हा ते लोक गाड़ी चालवत असतात, मेसेज बघेपर्यंत गाड़ी मुळ ठिकाणापासुन बरीच लांब जावू शकते किंवा समजा तुम्ही एखाद्या फ्लायओव्हरखाली उभे आहात आणि बुक केलेली गाड़ी जरा लांबुन येतेय. अशा वेळी चुकुन कॅब फ्लायओव्हरवर चढ़ते आणि मग त्याला पुन्हा पुढे कुठूनतरी यू टर्न घेवून परत यावे लागते, यात नाही म्हटले तरी वेळ जातोच आणि मग पैसेंजर वैतागतो. अरे इथे ओलाचे ऐप्प तर ५ मिनिटाच्या अंतरावर गाड़ी दाखवत होते आणि दहा मिनिट होवून गेले तरी गाड़ी येत कशी नाही? So to avoid such consequences मीच लगेच फोन करतो. तसा आजही केला. ड्रायव्हरने सांगितले की तो जरा आतल्या बाजूला आहे, यू टर्न घेवून दहा मिनिटात पोचतोय. कुठेय म्हणून विचारल्यावर चालत तीन चार मिनिटाच्या अंतरावर आहे असे कळले आणि दादरच्याच दिशेने तो चालला होता. म्हटल तिथेच थांबा, मीच येतो. 

अक्षरशः दोन मिनिटात मी तिथे पोचलो. शेयर कार असल्याने अजुन एक सहप्रवासी होता. ड्रायव्हर म्हणजे  अरुण शिंदे म्हणून एक पन्नाशीच्या आत बाहेरचे गृहस्थ होते. मला आधी सॉरी आणि नंतर थैंक्यू म्हणाले. म्हणे सॉरी एवढ्यासाठी की तुम्हाला इथपर्यंत चालत यावे लागले. थैंक्यू एवध्यासाठी की तुम्ही माझा यू टर्न मारून येण्यासाठी लागणारा वेळ आणि गॅस वाचवलात. म्हणलं “दादा, अहो जवळच होतात तुम्ही म्हणून आलो चालत थोडासा त्यात क़ाय एवढे? ”
तर म्हणाले ,” साहेब, अहो फार विचित्र पैसेंजर्स भेटतात. सकाळी दादरहून एका मुलीला पिकअप केलं. मी रोडच्या या बाजूला होतो. ती त्या बाजूला. रस्ता रिकामाच होता, फारसे ट्राफिकही नव्हते पण लेक काही या बाजूला यायला तयार नाही. शेवटी मलाच अर्धा किमीवरुन यू टर्न घेवून परत यावे लागले आणि तिला घेवून पुन्हा एक यू टर्न घेवून त्याच रस्त्याने पुढे.  आणि वर उशीर झाला म्हणून मलाच धमकी दिली की मी इमेल करून कळवेन ओलाला की तुम्ही यायला उशीर केलात. आता बोला ! ”
मी नुसताच हसलो , ड्रायव्हरदादांनी गाड़ी पुढे काढली. पुढे एका सिग्नलला जावून गाड़ी थांबली. तेव्हा एक लक्षात आले की आमच्या समोर डाव्या आणि उजव्या दोन्ही बाजूला दोन गाड्या उभ्या आहेत. एक बी एम डब्ल्यू होती आणि दूसरी सफारी. दोन्हीच्या मध्ये एक गाड़ी आरामात राहु शकली असती. मी थोड़ी मान उंचावून आपली गाड़ी मागे का थांबलीय हे पाहण्याचा प्रयत्न केला. ते बघून अरुणदादा हसुन म्हणाले,” नाही साहेब. पुढे जागा आहे खरी पण ते झेब्रा क्रॉसिंग आहे. त्यावर गाड़ी उभी करणे हा वाहतुकीच्या नियमाचा भंग ठरेल. ” 
इतकं छान वाटलं ते ऐकुनच की बस. आता मात्र मीही मोकळेपणे अरुणदादाशी बोलायला सुरुवात केली. बोलताना लक्षात आले की जरी व्यवसाय कॅब ड्रायव्हरचा असला तरी हा माणुस कमालीचा सुविद्य आणि शिस्तीचा आहे. केवळ कुटुंबाची गरज म्हणून टॅक्सी चालवतात पण आपले काम निष्ठेने करताहेत. तिथे कुठेही सिग्नल तोड़णे नाही. उगाच दिसली जागा की घुसव गाड़ी असला प्रकार नाही. बोलता बोलता म्हणाले नवी व्यवस्था, नवे सरकार भरपूर इंफ्रास्ट्रक्चर वाढवतेय. ठिकठिकाणी कॅमेरे बसवले आहेत. खुपदा थेट घरी चलन येते टाऊन एरियात सिग्नल तोडला की. पण सरकार मुळ मुद्दा विसरतेय तो म्हणजे सिव्हिलियन डिसीप्लीन. जोपर्यंत आपण स्वतःला शिस्त लावून घेत नाही , तोवर हे सगळे व्यर्थ आहे हो. मॉनिटरिंग सिस्टीम्स किती दिवस मेनटेन केल्या जातील देव जाणे. त्यांनंतर पुन्हा पब्लिकचे ये रे माझ्या मागल्या सुरु होणार. असो, आपण आपल्या परीने नियम पाळायचे. आणि हो साहेब, शक्य झाले तर तुमचा फिडबैक तेवढा जरा चांगला द्या. किमान 3 स्टार तरी. काय्ये, त्यावर आमचा बोनस, इन्सेंटिव्ह ठरते हो.” आणि मिस्कीलपणे हासले.
प्रभादेवी आले आणि मी उतरलो. बिल झाले होते ४९ रुपये फक्त. (मी काळी पिवळीला कित्येकदा ९०-१०० रुपये भाड़े दिलेले आहे दादर स्टेशन ते वडाळा स्टेशन या अंतरासाठी, ते ही फारसे ट्राफिक नसताना ) . मी उतरल्या उतरल्या अरुणदादाना पाच स्टार देवून टाकले. रिमार्क मध्ये लिहीले He is a responsible citizen. पण एक गोष्ट मात्र मनापासून पटली होती की Self discipline is must !
अरुण दादांचे डिटेल्स…
Arun Shinde (9819465789) 
OLA cab driver 

White Etios MH02CR2635.

तळटीप : हे ओलाचे प्रमोशन नाहीये. असलेच तर अरुण शिंदे नामक एका शिस्तप्रिय आणि जबाबदार कॅबचालकाचे आहे. 
© विशाल विजय कुलकर्णी